dankdienst!
We kunnen wel alles op de site gaan zetten van wat we hebben meegemaakt en indrukken die we hebben gekregen, maar het leek ons veel mooier om dit allemaal te vertellen in een dankdienst. dit doen we niet alleen omdat we dankbaar zijn voor de vele gebeden voor ons, de giften, de voorbereiding, alle volgers via internet,maar vooral omdat we God willen bedanken voor wat Hij allemaal voor ons gedaan heeft tijdens het fantastische project!
Daarom nodigen we jullie allemaal om aanstaande zondag dit samen met ons te doen om 8 uur 's avonds in ons kerkgebouw De Poort. In deze dienst gaan we zingen voor onze machtige God, hoort u getuigenisen van teamleden, gaan we een stuk van de gemaakte dvd kijken, hebben we een kleine overdenking en nog veel meer mooie dingen!
We hopenjullie allemaal te zien aanstaande zondag!
Zware loodjes
Lieve blogvolgers,
Een prayerequest, int Nederlands: een verzoek om gebed. (namens Jouke)
De spreekwoordelijke laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Zo ook bij ons. Veel teamleden zitten er doorheen. Na drie weken op elkaars lip is het even genoeg.
Vanmiddag rond een uur of 1 hebben we onze hostfamilies uitgenodigd om hen te dienen. We hebben heerlijke pannenkoeken gemaakt, drop en stroopwafels uitgedeeld en echte Nederlandse games gespeeld. Spijkerpoepen, spijkerbroekhangen, dropsjoelen, waterdragen, stoelendans en natuurlijk koekhappen. We hebben een hele mooie middag gehad met alle mensen die ons de afgelopen gediend hebben. Nog 1 keer dienen. Maar voor sommigen viel het zwaar. We waren wel even klaar met het dienen. Alsmaar gericht op deander heeft ons uitgeput. Sommigen zijn even alleen gaan zitten, er werden frustraties gedeeld. Vanochtend nog zo mooi gezegd dat we graag Jezus' liefde uitdragen.1 Joh 3:16. Als je die gevendeliefde (Joh. 3:16, grappig dat 1 Joh. 3:16 over diezelfde liefde gaat)van Jezus hebt leren kennen, draag het uit. Heb de ander lief, zoals Jezus jou liefheeft. He came from heaven to earth, to show the way. Hij is gekomen om ons te dienen, wij willen de ander, onze naastedienen. We komen er echter achter datwe mensen zijn. Dat we tekortschieten. Dat we heel hard Jezus nodig hebben. Uit onszelf kunnen we het echt niet. We hebben Zijn kracht, zijn liefde, zijn Geest nodig.
Daarom een verzoek om gebed. Wilt u voor ieder van ons bidden dat we de laatste loodjes kunnen dragen? Dat we op Jezus gericht blijven in alles wat we zeggen en doen? Nog even onszelf wegcijferen. Nog even richten op de ander. Gelukkig zijn de komende dagen er ook om te genieten van onze eigen tijd. Morgen naar een jeugdconferentie in Nelmapius. Dinsdag naar de National Park in Pilanesburg. Wilde dieren zien.
Toch willen we met dankbaarheid afsluiten. Dankbaarheid voor wat God, de Vader, ons heeft gegeven. Want we kijken niet alleen naar vandaag. We kijken ook terug. Wat heeft God ons veel gegeven! Wat mochten we bijzondere dingen meemaken! Wat konden we lachen met elkaar! Maar wat waren er ook momenten die moeilijk waren. Dat sommigen een traan weg moesten pinken. Vooraal de momenten in de hospice en het jongetje met AIDS in de orphanage. Even met beide benen op de grond worden gezet. Deze avond hebben we daarbij stilgestaan.Afsluiten met dankbaarheid. De mensen uit Pretoria, die drie dagen voor ons hebben gezorgd en een gaaf programma hebben neergezet. De koks die elke dag heerlijk voor ons hebben gekookt. De hostfamilies die elke dag weer voor ons klaarstonden, onze kleren wasten (sommigen..) ontbijt klaarmaakten (sommigen..). Maar bovenal dankten we God. De GOd die dezelfde is voor zowel wit, als voor zwart. De God die dezelfde is in Winsum, als in Soshanguve. De God die ons verschillende gaven en talenten geeft. De God die in control is. NIets van wat gebeurt gaat buiten zijn wil om. Hij is de Creator. De Schepper. De Vader. De Heler. Hij is degene die toekomt alle lof en eer en aanbidding. We zijn bovenalles dankbaar. Want ondanks onze vermoeidheid, het zat zijn, het naar huis willen, is Hij degene die geprezen mag worden.
We zongen vanochtend 'Ik wil juichen voor U mijn Heer' in de kerk vanXX. Een toegift van ons als Nederlandsteam voor deze kerk. En wat meraakte was een stuk van hetrefrein.
Ik erken: U, Heer, bent God
en ik behoor U toe.
Mijn aanbidding is slechts voor U
wat ik ook denk of voel.
Onze aanbidding is voor God. Wat we ookdenken of voelen. Hoe moe we ook zijn, hoe we ook even klaar zijn met dienen. Geprezenzij Uw naam!
een relaxed dagje!
Vandaag, zaterdag, stond ‘Uitreik Pretoria' op 't programma. Deze ochtend hadden we dus geen stille tijd en teamtijd, maar gingen we gelijk naar Pretoria. In Pretoria werden onwijs gastvrij ontvangen. De man bij de poort keek ons chagerijnig aan. Eerst dachten we dat we verkeerd zaten, maar dat was niet het geval. Het ‘kerkgebouw' die we inliepen bleek een sporthal/fitnessruimte/conferentieruimte te zijn. Er waren badminton velden, een volleybalveld, een basketbalveld, een fitnessruimte, trampolines, 10 pooltafels, een snookertafel, tafeltennistafels, podium met muziekinstrumenten en meerdere tafels en stoelen om te praten.
Wij hoefden zelf geen teams te leiden, maar mochten gezellig meedoen. Veel van de spellen waren met water, er werd dus veel gegooid en gemist. Daarna zijn we met mensen uit Pretoria mee naar huis gegaan om op te frissen. Nu gaan we lekker met de jeugd uit Pretoria barbecuen(braaien)
Al met al een heerlijk relaxed dagje voor ons!
Verhaaltje van Annelien
Hallo allemaal!
Vandaag mag ik een stukje schrijven op de weblog. Omdat we haast geen tijd hebben om als team ook de weblog verhalen te lezen en ik ook nu zelf geen tijd heb om dat te doen, zal ik gewoon een verhaaltje vanuit mezelf schrijven!
Zuid Afrika is een totaal nieuwe ervaring, niet alleen voor mij, maar voor het hele team! In het begin doe je allemaal nieuwe indrukken op! Alles is nieuw!Op dit moment echter, zijn de
sinaasappel-verkopers op de altijd drukke straten van Soshanguve, het volgepropte busje (waar we vandaag op onze top met 21 mensen in zaten), de ongelovelijke gastvrijheid van de mensen hier en de
enorme aantallen kinderen die elke dag komen,ons welbekend!
Aan de andere kant komen we dingen tegen waar we nooit aan zullen wennen. We zijn vandaag weer naar het weeshuis geweest waar onze kleine zieke man (9)met aids woont. Het was heel erg moeilijk om
te zien hoe erg hij binnen een dikke week achteruit is gegaan. We hoorden van de eigenaresse van het weeshuis dat hij sinds onze vorige komst eigenlijk niet meer wilde eten. Je kon dit ook echt wel
heel goed zien. Hij was onzettend dun geworden en kon zijn ogen eigenlijk niet meer openhouden van de moeheid en pijn die hij had. Deze zelfde pijn was in de ogen van de verzorgers van het weeshuis
te zien.. enook zekerin de ogen van ons team. Je voelt je enorm machteloos bij het zien van een jongetje dat niet alleen aids heeft, maar ook nog eens 2 jaar geleden door zijn ouders is achter
gelaten bij dit weeshuis. Wat mij zelf heel erg raakte, was dat hij op een helder moment naar hen vroeg.
Van de verzorgers kregen we te horen dat ze wachten op een telefoontje van een ziekenhuis in Johannesburg. Hier kan onze kleine held waarschijnlijk worden opgenomen. De ziekenhuizen hier in de
buurt nemen namelijk alleen maar oudere mensen aan.
We hebben minstens 2 uur gewoon bij hem gezeten met een gedeelte van het team en voor hem gebeden en gezongen. Het was mooi, goed en zo ontzettend fijn om te weten dat hij binnenkort bij God zal
zijn. Dat hij daar weer een nieuw lichaam krijgt en zal kunnen rondrennen en spelen rondom Gods troonmet andere kinderen van zijn leeftijd.
Sinds deze week hebben we als team een persoonlijke cameraman. Zijn naam is Jerry. Jerry is een inspirerende enenormenthousiaste man die ontzettend veel van God houd. In elke zin die hij zegt hoor je minstens 2x het woord God!Dit zien we ook terug in zijn manier van filmen. Hij verwoorde het zelf erg mooi: 'Je krijgt dit moment in Afrika niet meer terug.. er zullen tijden zijn dat je tranen in je ogen krijgt van al de indrukken die je hier hebt opgedaan en juist op die momenten zul je terug verlangen naar Afrika. Dat is de reden waarom ik hier film. We're catching the moment!'
Vandaag hebben we de afsluitende middag gehad met de kinderen van wijk xx. Het was een leuke middag met ongeveer zo'n 100 kinderen. Alle spelletjes van de vorige 6-kamp van wijk cc, werden
herhaald. Sommige spellen werden iets aangepast.Zo werd het eierlopen door gebrek aan eieren vandaag met stenen gedaan. De kinderen vonden het geweldig, dus geen man overboort!Het was een erg
gezellige middag. Het is bijzonder om gewoon eens rond te kijken op een moment dat je het zelf wat rustiger aan kan doen. Het meest bijzondere is dat elk kind lacht! Elk kind is zichtbaar aan het
genieten! Alleen dit al, is voor ons reden genoeg om er elke dag weer voor de kinderen te zijn.
We merkten welals teamdat weaan het eind van de dag toch wel opgelucht warendat we de laatste dag erop hadden zitten. De kinderen zijn echt allemaal schatjes,maar het lesgevenis toch best nog wel
vermoeiend. We kijken allemaal terug op deze week met een goed gevoel!
Morgen gaan we naar Pretoria om met dejongeren van de kerk daar een out-reach te doen in Pretoria zelf. Erg tof om te zien dat ze als jeugdbeginnen uit te stappenin hun eigen omgeving. Wijzullen daar als aia-team voornamelijkeen ondersteunende rol spelen. We hebben er allemaal erg zin in. Even een dagje weer NL's praten! Nouja, Nederlands? Zoiets dan! ;)
Op dit moment is het inmiddels alweer half 11. Voor mij tijd om naar bed te gaan!Het is grappig om te zien hoe erg je je slaap hier nodig hebt. De dagen zijn echt heel erg intensief. De nachtendaardoor vaak lekker lang!
Bedankt voor het lezen van de weblog. Op dezemanierkunnen wij niet alleen jullie wat informatie geven, maarkrijgen we ook wat terug van jullie! We horen van onze webmaster regelmatig dat de berichten goedworden gelezen. Het doet ons heel erg goed dat jullie zo meeleven en geinteresseerd zijn in onze belevenissen! :)
Slaap lekker en tot over een kleine week!
Groetjes, Annelien
Ps. Het is me gelukt om er een foto op te zetten! Hopelijk volgen er snel andere!
Go-to-person
Lieve mensen,
Weer een update, ditmaal van de hand van Jouke.We zijn in Afrika, dus het gaat allemaal op z'n Afrikaans. Onze excuses dat we niet vaker een update kunnen sturen. We doen ons best!
Vanochtend zijn we als team bij elkaar gekomen, voor het laatst in CC. We hadden een vrije ochtend, en iedereen werd om 11:00 uur verwacht. Gisteren hebben we weer een bijzondere tijd gehad met jeugd van Soshnguve, jeugd uit de witte kerk in Pretoria en ons eigen team. Het was een bijzonder gewaarwording gisterochtend; zo'n 10 auto's met jeugd uit Pretoria geparkeerd voor het kleine kerkje van CC. De kerk was wederom veel te klein. Een geweldige dienst waarin Tjeerd de Boer sprak over: 'Wie is de Champion?' . Het geweldige was dat de twee 'boefjes' van het project er ook waren! We hebben de kerk bedankt en mooie liederen gezongen. Na de dienst nog een kort bezoek gebracht aan de kerk XX, waar reference van Alten voorging. We hebben ons hier als team geintroduceerd en de kinderen en ouderen uitgenodigd te komen de komende week. Dit is een gebedspunt, want, anders dan in CC is hier geen commissie die ons met open armen ontvangt. Het is de vraag of, en in hoeverre, deze kerk de visie van sportsministry oppakt. Bidt u mee dat God hierin zal werken en de mensen zal aanmoedigen?
De kracht van gebed mochten we vanochtend ook ervaren. Na een week van heel veel geven aan de kinderen en alle mensen om eens heen, merkten we dat we j eop waren. Na een rondje in het team merkten veel in het team dat de focus niet meer op de ander was, maar dat er iets moest veranderen. We hebben allemaal weer bewust gekozen om ons te committen aan het project en de ander te willen dienen, binnen het team, maar ook daarbuiten naar de Afrikanen. Er werden frustatraties uitgesproken. Er heerste openheid, en God zegende het. We mochten hierna bidden, en we mochten zijn kracht ervaren. Want wat heeft het team geknald vandaag. Maar liefst 90 kinderen kwamen er vandaag op de clinics af! We hebben de kids verteld over The Great Comeback. Vandaag stond het thema ‘ Go-to-person' centraal. Net als elk team een go-to-person heeft (bijvoorbeeld het Nederlands Elftal afgelopen WK Wesley Sneijder), zo hebben wij in het leven ook een Go-to-persoon nodig. We zijn naast de clinics ook uiteen geweest in groepjes. Wie is jouw go-to-person? En kan God ook jouw go-to-person zijn? Arnaud had hiervoor zijn getuigenis vertelt, over hoe hij een Go-to-person voor zijn moeder was, toen zij heel ziek was en kanker had. Hij mocht haar uit de bijbel voorlezen en z'n moeder ervoer een diepe rust over het eeuwige leven in de hemel. Hij vertelde dat date en comeback punt in zijn leven is geweest. De kinderen luisterden ademloos. Later zat Robbert in een groepje kids en vroeg wie een go-to-person had. Alle kinderen vertelden dat het pa of ma was. Maar 1 jochie niet. Hij had geen go-to-person. Waarom niet vroeg Robbert. Ik heb geen vader of meoder meer. Maar toen Robbert doorvroeg bleek de oom juist degene te zijn geweest waar hij elke dag mee praatte en met moeilijkheden naar toe kon. Veel teamleden hebben gebeden met kinderen. En er is ook veel afgelachen in de dramastukjes. We laten de Donovan en Tabang (twee gasten uit Soshangue CC die alles voorbereiden samen met George) volop meedoen. De kids schaterden van het lachen.
Het is erg bijzonder om te zien hoe het team aan het veranderen is. We zitten elke dag op elkaars lip, maar er is een enorme eenheid. Frustraties worden uitgesproken. En we wijzen elkaar op God. Elke ochtend doen we stille tijd om ons te voeden met Gods waarheid. De eenheid valt ook op bij de kerkleden van CC. Ook de manier waarop we de stille tijd doen (meestal doen er zo'n 4 Afrikanen mee met ons) valt op. Thabang vertelde me dat hij graag doorging met deze manier. En Jack (de Kok de Jong, oftewel koster van de kerk en tevens broer van onze host George Mnisi) vertelde me dat hij erg onder de indruk was van ons team en de onderlinge liefde.
Een stukje uit mijn dagboek van zaterdag:
‘s Avonds weer lekker gegeten. En ohja: vet cool: 3 meiden en een gast uit Pretoria kerk kwamen ons bezoeken. Tof om Hilde -als blanke Zuid Afrikaan-, met een zwart meisje aan de hand te zien. Ze waren erg enthousiast over de opzet. Ohja: wedstrijd met 4-1 verloren helaas. Maar de jongens deden het goed! Behalve toen er gewisseld moest worden: ' Ja ik niet, later!'. Ook Donovan was onsportief. De bal was door hem uitgespeeld. Ik zei dat hij eerlijk moest zijn. Verontwaardigd reageerde hij: ' I'm not playing referee by myself!'. Ik leg hem graag uit dat je door dat juist wel te doen een getuigenis achterlaat. Nog tof gesprek gehad met een gast van 24 en 31. 'My problem is alcohol. I love Jesus, but I'm always drunk'. Ik vertelde hem dat zijn probleem niet alcohol was, maar teveel alcohol. Ik getuigde dat ik daar vroeger ook problemen mee had, maar dat ik door Jezus was veranderd. EINDE
Ik ga maar eens slapen. Anke, Annelien en Judith liggen al op bed. Morgen weer een nieuwe dag. Ben benieuwd wat God ons gaat geven. Ik ben weer helemaal enthousiast. Want ook ik was vanochtend een beetje down, en kon hernieuwde kracht, visie en liefde gebruiken. Wat dienen we een geweldige God die naar het gebed van zijn kinderen luistert. Hj gaf ons die kracht en passie die we nodig hadden. Rik en Anniek (nieuwe leider AIA) waren vandaag langs en waren overdonderd door ons enthousiasme als team. Dat moet wel God geweest zijn, ze hadden ons vanochtend moeten zien!
Bedankt dus voor al uw gebeden. God werkt wel degelijk hier door heen! Morgen gaan we door-to-door evangelism doen. Wat het precies is weet ik neit, dat het een uitdaging wordt wel. Maar sommigen hadden er behoorlijk zin in, ben benieuwd! ‘s middasg weer de sportclinics. En bedankt lieve Vader, dat U onze go-to-person bent. Altijd. In Nederland en Afrika. Als we moe zijn of verdrietig. Als we het nodig hebben of niet nodig denken te hebben. U bent daar!
Baie Dankie! Tot ziens! En Gods seen!
dat was week 1 alweer!
We zitten nu bij george mnisi(pastor) thuis, en ik heb me voor het eerst sinds een week weer kunnen douchen! gisteren lekker naar de highschool en primaryschool geweest en 's middags lekker gesport bij de kerk. vandaag een relaxed dagje want vanochtend hebben we onze toeristische kant laten zien, en zijn naar een hele grote krater geweest in de buurt van soshanguve. dat was echt een heel mooi stukje natuur waarin we zelfs apen hebben gezien!
vanmiddag een voetbalwedstrijd gespeeld tegen de highschool en over de uitslag zeggen we maar niets;) maar we hebben de eerste week er alweer op zitten. morgen hebben we als afsluiting een sporttoernooi bij de kerk en zondag pakken we de koffers in om te vertrekken naar soshaguve xx!
en dan heb je de eerste week achter de rug, met heel veel indrukken waarin we ook heel veel hebben kunnen leren en we ook heel veel van Gods grootheid gezien!
en we hebben het hier ontzettend naar onze zin, en we zijn helemaal in de ban van Zuid-Afrika!
Rowen Lok
De kop is eraf!
Het is woensdagavond, we hebben net gegeten. Eindelijk hebben we weer de mogelijkheid om een stukje naar huis te schrijven. We zitten achter de laptop van pastor George Mnisi.
Maandag is meteen het programma al omgegooid. In plaats van een vrije ochtend, zijn we meteen al naar scholen geweest. Een groepje van 5 mensen ging naar een niet christelijke middelbare school,
een groep van 10 mensen ging naar een christelijke basisschool. Op de basisschool hebben we een leuke tijd gehad met heel veel lieve, leuke, schattige kinderen. We hebben ze een aantal leuke
Nederlandse dingen aangeleerd en hebben we een dramastukje gedaan. Wat opviel was de discipline van de kinderen wat ze bepaald niet erg vonden, maar met alle plezier deden. Hier kunnen wij verwende
nuchtere Nederlanders nog heel veel van leren.
Op de middelbare school hebben we het hartdrama gedaan; dit gaat over een meisje dat haar hart aan allerlei verschillende aardse dingen geeft. Ze wordt steeds teleurgesteld en haar hart wordt aan
het eind verscheurt, nadat er op gestampt was en het al verkreukeld was. Dan komt Jezus om haar een nieuw, mooi hart te geven. Hier wordt ze wel blij van. De boodschap is dat Jezus je een nieuw
hart geeft en je bij Hem je vreugde vindt. Op dit dramastuk werd erg emotioneel gereageerd, dus de boodschap was goed overgekomen! In het gebed vroeg Jouke wie een nieuw hart wilde, zo'n 30 handen
gingen de lucht in!
‘s Middags hebben we de eerste sportclinics gehouden, we zijn eerst de wijk ingegaan om de kinderen uit te nodigen en dat hielp erg goed, maar liefst 50 kinderen kwamen er op af! Er werd met vol enthousiasme gevolleybald, gevoetbald, gebasketbald en we hadden ook een drama/dans/muziekgroep wat erg gaaf was. Ook onze afrikaanse -teamvrienden deden geweldig mee, en waren daarnaast ook nog eens erg handig als tolk voor de kinderen die nog geen engels konden. Het was een heerlijke eerste middag , waar we eigenlijk alleen maar van konden dromen. Het liep allemaal heel soepel zonder opmerkelijke dingen.
Dinsdag was een mooie, maar ook erg indrukwekkende dag. ‘s Ochtends zijn we namelijk naar een weeshuis/dagopvang geweest. Het gevoel was heel erg dubbel. Aan de ene kant was het ontzettend mooi om al die kinderen zo te zien lachen, maar aan de andere kant wist je ook dat sommige van deze kinderen geen ouders meer hebben, niemand die er altijd voor ze is. t Een man vertelde het verhaal dat een broer en zijn zusje werden gebracht door hun moeder op een dag. Ze is nooit meer teruggekomen. Ze weten niet waar de moeder nu is, dus ze verzorgen broer en zus in deze dagopvang. Ook hier hebben we weer drama kunnen doen, en de boodschap van Jezus kunnen verkondigen, op een laag drempelige manier.
In de middag hebben we weer clinics gegeven. Dit ging fantastisch. Kinderen waren erg open en enthousiast over wat we te vertellen hadden. Het ging over je hart aan Jezus geven. Het hartdrama werd
weer gedaan en ook nu maakte het weer veel indruk. Veel van de teamleden hebben mogen bidden met jongeren die hier zelf om vroegen! Een jongen kwam naar een teamlid toe en vroeg na afloop van het
dramastuk: ‘Ik wil mijn hart aan Jezus geven, wil je voor me bidden?'.
Vandaag (woensdag) hebben we onze Afrikaanse vrienden heel erg betrokken in de clinics. Het is namelijk de bedoeling dat zij dit allemaal door gaan zetten. Het kan niet zo zijn dat wij hier twee
weken zijn, dan weggaan en eigenlijk maar weinig veranderd is. Wat wij hier komen doen, is onze broeders en zusters hier enthousiast maken om te evangeliseren, en ze een manier laten zien hoe dat
kan. Vandaag hebben we hen mee laten helpen in de clinics, en morgen willen we ze hier nog meer verantwoordelijkheid voor geven. Het ging vanmiddag overigens erg goed. Het onderwerp was gebed, en
we mochten met veel kinderen bidden. Het was een mooie middag.
Vanochtend gingen we opnieuw naar een weeshuis/dagopvang voor kinderen, toen we daar eenmaal aankwamen, renden er direct 15 kinderen op mijn (Rowen) veel te lange lichaam af om het als een
klimtoestel te gaan gebruiken. We hebben daar eerst met de kinderen op het plein gespeeld en kregen daarna een rondleiding door het weeshuis gedeelte. We kregen ook de slaapkamers te zien en daar
lag een jongetje ziek op bed, toen we vroegen wat voor ziekte hij had was het antwoord: Aids. Dat was een gebeurtenis dat ik van mijn leven niet meer zal vergeten. We stonden daar rond het bed van
het broodmagere jongetje, je zag in iedereen zijn ogen dat het moeilijk te beseffen was wat dat kindje allemaal doormaakt. We hebben met z'n allen voor hem gebeden en hem bemoedigende woorden
toegesproken. Maar tegelijk beseften we dat we niks meer dan dat konden doen en dat was best frustrerend, want je gunt dat niemand. Na deze gebeurtenis waar iedereen toch zichtbaar aangeslagen was
hebben we voor alle kinderen nog meerdere dramastukjes gedaan met de geweldige medewerking van onze Afrikaanse teamgenoten.
Iedereen die we hier spreken geeft aan dat ze onze aanwezigheid ontzettend op prijs stellen. We bemoedigen ontzettend veel mensen, brengen hoop, brengen liefde, brengen Gods woord. En het klopt, dat dit in Nederland ook moet gebeuren. Maar mensen hier lijden. Ze hebben hoop nodig. Wat we veel horen is dat mensen in het Westen vaak denken zich er wel vanaf kunnen maken met het geven van geld. Maar daar hebben mensen erg weinig aan. Om twee dingen: ze weten niet wat ze met geld moeten, ze hebben mensen nodig, die ze bemoedigen, die voorlichting geven, die hoop brengen. Het tweede is dat ze hier gewoon veel krijgen. Hierdoor zullen ze niet snel gaan werken, ze krijgen het toch wel. Dat veel mensen werkloos zijn, is niet helemaal doordat ze geen werk kunnen krijgen. Veel mensen willen ook gewoon niet werken, en hangen veel op straat, drinken veel en doen weinig. Dit is dus absoluut niet bevordelijk voor het land, zo zal het zich nooit ontwikkelen. Deze mensen kun je het beste helpen door Gods naam te verkondigen.
Morgen gaan we opnieuw naar een basisschool om daar met de kinderen te gaan sporten, en ze over Jezus te vertellen. Vrijdag opnieuw naar de eerder genoemde middelbare school, om daar de sportmiddag te leiden. En zaterdag hebben we een sporttoernooi, kortom nog genoeg te doen en we zijn het hier nog lang niet zat!
We willen U nogmaals vragen om voor ons te blijven bidden want dat hebben we zeker nodig, een gebedspunt wat voor ons heel belangrijk is: energie en kracht. Want als we deze niet hebben zal het ook lastiger worden om Gods machtige evangelie te kunnen overbrengen.
Gods zegen, namens het complete team!