Lieve mensen,

Weer een update, ditmaal van de hand van Jouke.We zijn in Afrika, dus het gaat allemaal op z'n Afrikaans. Onze excuses dat we niet vaker een update kunnen sturen. We doen ons best!

Vanochtend zijn we als team bij elkaar gekomen, voor het laatst in CC. We hadden een vrije ochtend, en iedereen werd om 11:00 uur verwacht. Gisteren hebben we weer een bijzondere tijd gehad met jeugd van Soshnguve, jeugd uit de witte kerk in Pretoria en ons eigen team. Het was een bijzonder gewaarwording gisterochtend; zo'n 10 auto's met jeugd uit Pretoria geparkeerd voor het kleine kerkje van CC. De kerk was wederom veel te klein. Een geweldige dienst waarin Tjeerd de Boer sprak over: 'Wie is de Champion?' . Het geweldige was dat de twee 'boefjes' van het project er ook waren! We hebben de kerk bedankt en mooie liederen gezongen. Na de dienst nog een kort bezoek gebracht aan de kerk XX, waar reference van Alten voorging. We hebben ons hier als team geintroduceerd en de kinderen en ouderen uitgenodigd te komen de komende week. Dit is een gebedspunt, want, anders dan in CC is hier geen commissie die ons met open armen ontvangt. Het is de vraag of, en in hoeverre, deze kerk de visie van sportsministry oppakt. Bidt u mee dat God hierin zal werken en de mensen zal aanmoedigen?

De kracht van gebed mochten we vanochtend ook ervaren. Na een week van heel veel geven aan de kinderen en alle mensen om eens heen, merkten we dat we j eop waren. Na een rondje in het team merkten veel in het team dat de focus niet meer op de ander was, maar dat er iets moest veranderen. We hebben allemaal weer bewust gekozen om ons te committen aan het project en de ander te willen dienen, binnen het team, maar ook daarbuiten naar de Afrikanen. Er werden frustatraties uitgesproken. Er heerste openheid, en God zegende het. We mochten hierna bidden, en we mochten zijn kracht ervaren. Want wat heeft het team geknald vandaag. Maar liefst 90 kinderen kwamen er vandaag op de clinics af! We hebben de kids verteld over The Great Comeback. Vandaag stond het thema ‘ Go-to-person' centraal. Net als elk team een go-to-person heeft (bijvoorbeeld het Nederlands Elftal afgelopen WK Wesley Sneijder), zo hebben wij in het leven ook een Go-to-persoon nodig. We zijn naast de clinics ook uiteen geweest in groepjes. Wie is jouw go-to-person? En kan God ook jouw go-to-person zijn? Arnaud had hiervoor zijn getuigenis vertelt, over hoe hij een Go-to-person voor zijn moeder was, toen zij heel ziek was en kanker had. Hij mocht haar uit de bijbel voorlezen en z'n moeder ervoer een diepe rust over het eeuwige leven in de hemel. Hij vertelde dat date en comeback punt in zijn leven is geweest. De kinderen luisterden ademloos. Later zat Robbert in een groepje kids en vroeg wie een go-to-person had. Alle kinderen vertelden dat het pa of ma was. Maar 1 jochie niet. Hij had geen go-to-person. Waarom niet vroeg Robbert. Ik heb geen vader of meoder meer. Maar toen Robbert doorvroeg bleek de oom juist degene te zijn geweest waar hij elke dag mee praatte en met moeilijkheden naar toe kon. Veel teamleden hebben gebeden met kinderen. En er is ook veel afgelachen in de dramastukjes. We laten de Donovan en Tabang (twee gasten uit Soshangue CC die alles voorbereiden samen met George) volop meedoen. De kids schaterden van het lachen.

Het is erg bijzonder om te zien hoe het team aan het veranderen is. We zitten elke dag op elkaars lip, maar er is een enorme eenheid. Frustraties worden uitgesproken. En we wijzen elkaar op God. Elke ochtend doen we stille tijd om ons te voeden met Gods waarheid. De eenheid valt ook op bij de kerkleden van CC. Ook de manier waarop we de stille tijd doen (meestal doen er zo'n 4 Afrikanen mee met ons) valt op. Thabang vertelde me dat hij graag doorging met deze manier. En Jack (de Kok de Jong, oftewel koster van de kerk en tevens broer van onze host George Mnisi) vertelde me dat hij erg onder de indruk was van ons team en de onderlinge liefde.

Een stukje uit mijn dagboek van zaterdag:

‘s Avonds weer lekker gegeten. En ohja: vet cool: 3 meiden en een gast uit Pretoria kerk kwamen ons bezoeken. Tof om Hilde -als blanke Zuid Afrikaan-, met een zwart meisje aan de hand te zien. Ze waren erg enthousiast over de opzet. Ohja: wedstrijd met 4-1 verloren helaas. Maar de jongens deden het goed! Behalve toen er gewisseld moest worden: ' Ja ik niet, later!'. Ook Donovan was onsportief. De bal was door hem uitgespeeld. Ik zei dat hij eerlijk moest zijn. Verontwaardigd reageerde hij: ' I'm not playing referee by myself!'. Ik leg hem graag uit dat je door dat juist wel te doen een getuigenis achterlaat. Nog tof gesprek gehad met een gast van 24 en 31. 'My problem is alcohol. I love Jesus, but I'm always drunk'. Ik vertelde hem dat zijn probleem niet alcohol was, maar teveel alcohol. Ik getuigde dat ik daar vroeger ook problemen mee had, maar dat ik door Jezus was veranderd. EINDE

Ik ga maar eens slapen. Anke, Annelien en Judith liggen al op bed. Morgen weer een nieuwe dag. Ben benieuwd wat God ons gaat geven. Ik ben weer helemaal enthousiast. Want ook ik was vanochtend een beetje down, en kon hernieuwde kracht, visie en liefde gebruiken. Wat dienen we een geweldige God die naar het gebed van zijn kinderen luistert. Hj gaf ons die kracht en passie die we nodig hadden. Rik en Anniek (nieuwe leider AIA) waren vandaag langs en waren overdonderd door ons enthousiasme als team. Dat moet wel God geweest zijn, ze hadden ons vanochtend moeten zien!

Bedankt dus voor al uw gebeden. God werkt wel degelijk hier door heen! Morgen gaan we door-to-door evangelism doen. Wat het precies is weet ik neit, dat het een uitdaging wordt wel. Maar sommigen hadden er behoorlijk zin in, ben benieuwd! ‘s middasg weer de sportclinics. En bedankt lieve Vader, dat U onze go-to-person bent. Altijd. In Nederland en Afrika. Als we moe zijn of verdrietig. Als we het nodig hebben of niet nodig denken te hebben. U bent daar!

Baie Dankie! Tot ziens! En Gods seen!