Hallo allemaal!

Vandaag mag ik een stukje schrijven op de weblog. Omdat we haast geen tijd hebben om als team ook de weblog verhalen te lezen en ik ook nu zelf geen tijd heb om dat te doen, zal ik gewoon een verhaaltje vanuit mezelf schrijven!

Zuid Afrika is een totaal nieuwe ervaring, niet alleen voor mij, maar voor het hele team! In het begin doe je allemaal nieuwe indrukken op! Alles is nieuw!Op dit moment echter, zijn de sinaasappel-verkopers op de altijd drukke straten van Soshanguve, het volgepropte busje (waar we vandaag op onze top met 21 mensen in zaten), de ongelovelijke gastvrijheid van de mensen hier en de enorme aantallen kinderen die elke dag komen,ons welbekend!

Aan de andere kant komen we dingen tegen waar we nooit aan zullen wennen. We zijn vandaag weer naar het weeshuis geweest waar onze kleine zieke man (9)met aids woont. Het was heel erg moeilijk om te zien hoe erg hij binnen een dikke week achteruit is gegaan. We hoorden van de eigenaresse van het weeshuis dat hij sinds onze vorige komst eigenlijk niet meer wilde eten. Je kon dit ook echt wel heel goed zien. Hij was onzettend dun geworden en kon zijn ogen eigenlijk niet meer openhouden van de moeheid en pijn die hij had. Deze zelfde pijn was in de ogen van de verzorgers van het weeshuis te zien.. enook zekerin de ogen van ons team. Je voelt je enorm machteloos bij het zien van een jongetje dat niet alleen aids heeft, maar ook nog eens 2 jaar geleden door zijn ouders is achter gelaten bij dit weeshuis. Wat mij zelf heel erg raakte, was dat hij op een helder moment naar hen vroeg.
Van de verzorgers kregen we te horen dat ze wachten op een telefoontje van een ziekenhuis in Johannesburg. Hier kan onze kleine held waarschijnlijk worden opgenomen. De ziekenhuizen hier in de buurt nemen namelijk alleen maar oudere mensen aan.
We hebben minstens 2 uur gewoon bij hem gezeten met een gedeelte van het team en voor hem gebeden en gezongen. Het was mooi, goed en zo ontzettend fijn om te weten dat hij binnenkort bij God zal zijn. Dat hij daar weer een nieuw lichaam krijgt en zal kunnen rondrennen en spelen rondom Gods troonmet andere kinderen van zijn leeftijd.

Sinds deze week hebben we als team een persoonlijke cameraman. Zijn naam is Jerry. Jerry is een inspirerende enenormenthousiaste man die ontzettend veel van God houd. In elke zin die hij zegt hoor je minstens 2x het woord God!Dit zien we ook terug in zijn manier van filmen. Hij verwoorde het zelf erg mooi: 'Je krijgt dit moment in Afrika niet meer terug.. er zullen tijden zijn dat je tranen in je ogen krijgt van al de indrukken die je hier hebt opgedaan en juist op die momenten zul je terug verlangen naar Afrika. Dat is de reden waarom ik hier film. We're catching the moment!'

Vandaag hebben we de afsluitende middag gehad met de kinderen van wijk xx. Het was een leuke middag met ongeveer zo'n 100 kinderen. Alle spelletjes van de vorige 6-kamp van wijk cc, werden herhaald. Sommige spellen werden iets aangepast.Zo werd het eierlopen door gebrek aan eieren vandaag met stenen gedaan. De kinderen vonden het geweldig, dus geen man overboort!Het was een erg gezellige middag. Het is bijzonder om gewoon eens rond te kijken op een moment dat je het zelf wat rustiger aan kan doen. Het meest bijzondere is dat elk kind lacht! Elk kind is zichtbaar aan het genieten! Alleen dit al, is voor ons reden genoeg om er elke dag weer voor de kinderen te zijn.
We merkten welals teamdat weaan het eind van de dag toch wel opgelucht warendat we de laatste dag erop hadden zitten. De kinderen zijn echt allemaal schatjes,maar het lesgevenis toch best nog wel vermoeiend. We kijken allemaal terug op deze week met een goed gevoel!

Morgen gaan we naar Pretoria om met dejongeren van de kerk daar een out-reach te doen in Pretoria zelf. Erg tof om te zien dat ze als jeugdbeginnen uit te stappenin hun eigen omgeving. Wijzullen daar als aia-team voornamelijkeen ondersteunende rol spelen. We hebben er allemaal erg zin in. Even een dagje weer NL's praten! Nouja, Nederlands? Zoiets dan! ;)

Op dit moment is het inmiddels alweer half 11. Voor mij tijd om naar bed te gaan!Het is grappig om te zien hoe erg je je slaap hier nodig hebt. De dagen zijn echt heel erg intensief. De nachtendaardoor vaak lekker lang!

Bedankt voor het lezen van de weblog. Op dezemanierkunnen wij niet alleen jullie wat informatie geven, maarkrijgen we ook wat terug van jullie! We horen van onze webmaster regelmatig dat de berichten goedworden gelezen. Het doet ons heel erg goed dat jullie zo meeleven en geinteresseerd zijn in onze belevenissen! :)

Slaap lekker en tot over een kleine week!

Groetjes, Annelien

Ps. Het is me gelukt om er een foto op te zetten! Hopelijk volgen er snel andere!