Het is woensdagavond, we hebben net gegeten. Eindelijk hebben we weer de mogelijkheid om een stukje naar huis te schrijven. We zitten achter de laptop van pastor George Mnisi.

Maandag is meteen het programma al omgegooid. In plaats van een vrije ochtend, zijn we meteen al naar scholen geweest. Een groepje van 5 mensen ging naar een niet christelijke middelbare school, een groep van 10 mensen ging naar een christelijke basisschool. Op de basisschool hebben we een leuke tijd gehad met heel veel lieve, leuke, schattige kinderen. We hebben ze een aantal leuke Nederlandse dingen aangeleerd en hebben we een dramastukje gedaan. Wat opviel was de discipline van de kinderen wat ze bepaald niet erg vonden, maar met alle plezier deden. Hier kunnen wij verwende nuchtere Nederlanders nog heel veel van leren.
Op de middelbare school hebben we het hartdrama gedaan; dit gaat over een meisje dat haar hart aan allerlei verschillende aardse dingen geeft. Ze wordt steeds teleurgesteld en haar hart wordt aan het eind verscheurt, nadat er op gestampt was en het al verkreukeld was. Dan komt Jezus om haar een nieuw, mooi hart te geven. Hier wordt ze wel blij van. De boodschap is dat Jezus je een nieuw hart geeft en je bij Hem je vreugde vindt. Op dit dramastuk werd erg emotioneel gereageerd, dus de boodschap was goed overgekomen! In het gebed vroeg Jouke wie een nieuw hart wilde, zo'n 30 handen gingen de lucht in!

‘s Middags hebben we de eerste sportclinics gehouden, we zijn eerst de wijk ingegaan om de kinderen uit te nodigen en dat hielp erg goed, maar liefst 50 kinderen kwamen er op af! Er werd met vol enthousiasme gevolleybald, gevoetbald, gebasketbald en we hadden ook een drama/dans/muziekgroep wat erg gaaf was. Ook onze afrikaanse -teamvrienden deden geweldig mee, en waren daarnaast ook nog eens erg handig als tolk voor de kinderen die nog geen engels konden. Het was een heerlijke eerste middag , waar we eigenlijk alleen maar van konden dromen. Het liep allemaal heel soepel zonder opmerkelijke dingen.

Dinsdag was een mooie, maar ook erg indrukwekkende dag. ‘s Ochtends zijn we namelijk naar een weeshuis/dagopvang geweest. Het gevoel was heel erg dubbel. Aan de ene kant was het ontzettend mooi om al die kinderen zo te zien lachen, maar aan de andere kant wist je ook dat sommige van deze kinderen geen ouders meer hebben, niemand die er altijd voor ze is. t Een man vertelde het verhaal dat een broer en zijn zusje werden gebracht door hun moeder op een dag. Ze is nooit meer teruggekomen. Ze weten niet waar de moeder nu is, dus ze verzorgen broer en zus in deze dagopvang. Ook hier hebben we weer drama kunnen doen, en de boodschap van Jezus kunnen verkondigen, op een laag drempelige manier.

In de middag hebben we weer clinics gegeven. Dit ging fantastisch. Kinderen waren erg open en enthousiast over wat we te vertellen hadden. Het ging over je hart aan Jezus geven. Het hartdrama werd weer gedaan en ook nu maakte het weer veel indruk. Veel van de teamleden hebben mogen bidden met jongeren die hier zelf om vroegen! Een jongen kwam naar een teamlid toe en vroeg na afloop van het dramastuk: ‘Ik wil mijn hart aan Jezus geven, wil je voor me bidden?'.

Vandaag (woensdag) hebben we onze Afrikaanse vrienden heel erg betrokken in de clinics. Het is namelijk de bedoeling dat zij dit allemaal door gaan zetten. Het kan niet zo zijn dat wij hier twee weken zijn, dan weggaan en eigenlijk maar weinig veranderd is. Wat wij hier komen doen, is onze broeders en zusters hier enthousiast maken om te evangeliseren, en ze een manier laten zien hoe dat kan. Vandaag hebben we hen mee laten helpen in de clinics, en morgen willen we ze hier nog meer verantwoordelijkheid voor geven. Het ging vanmiddag overigens erg goed. Het onderwerp was gebed, en we mochten met veel kinderen bidden. Het was een mooie middag.

Vanochtend gingen we opnieuw naar een weeshuis/dagopvang voor kinderen, toen we daar eenmaal aankwamen, renden er direct 15 kinderen op mijn (Rowen) veel te lange lichaam af om het als een klimtoestel te gaan gebruiken. We hebben daar eerst met de kinderen op het plein gespeeld en kregen daarna een rondleiding door het weeshuis gedeelte. We kregen ook de slaapkamers te zien en daar lag een jongetje ziek op bed, toen we vroegen wat voor ziekte hij had was het antwoord: Aids. Dat was een gebeurtenis dat ik van mijn leven niet meer zal vergeten. We stonden daar rond het bed van het broodmagere jongetje, je zag in iedereen zijn ogen dat het moeilijk te beseffen was wat dat kindje allemaal doormaakt. We hebben met z'n allen voor hem gebeden en hem bemoedigende woorden toegesproken. Maar tegelijk beseften we dat we niks meer dan dat konden doen en dat was best frustrerend, want je gunt dat niemand. Na deze gebeurtenis waar iedereen toch zichtbaar aangeslagen was hebben we voor alle kinderen nog meerdere dramastukjes gedaan met de geweldige medewerking van onze Afrikaanse teamgenoten.

Iedereen die we hier spreken geeft aan dat ze onze aanwezigheid ontzettend op prijs stellen. We bemoedigen ontzettend veel mensen, brengen hoop, brengen liefde, brengen Gods woord. En het klopt, dat dit in Nederland ook moet gebeuren. Maar mensen hier lijden. Ze hebben hoop nodig. Wat we veel horen is dat mensen in het Westen vaak denken zich er wel vanaf kunnen maken met het geven van geld. Maar daar hebben mensen erg weinig aan. Om twee dingen: ze weten niet wat ze met geld moeten, ze hebben mensen nodig, die ze bemoedigen, die voorlichting geven, die hoop brengen. Het tweede is dat ze hier gewoon veel krijgen. Hierdoor zullen ze niet snel gaan werken, ze krijgen het toch wel. Dat veel mensen werkloos zijn, is niet helemaal doordat ze geen werk kunnen krijgen. Veel mensen willen ook gewoon niet werken, en hangen veel op straat, drinken veel en doen weinig. Dit is dus absoluut niet bevordelijk voor het land, zo zal het zich nooit ontwikkelen. Deze mensen kun je het beste helpen door Gods naam te verkondigen.

Morgen gaan we opnieuw naar een basisschool om daar met de kinderen te gaan sporten, en ze over Jezus te vertellen. Vrijdag opnieuw naar de eerder genoemde middelbare school, om daar de sportmiddag te leiden. En zaterdag hebben we een sporttoernooi, kortom nog genoeg te doen en we zijn het hier nog lang niet zat!

We willen U nogmaals vragen om voor ons te blijven bidden want dat hebben we zeker nodig, een gebedspunt wat voor ons heel belangrijk is: energie en kracht. Want als we deze niet hebben zal het ook lastiger worden om Gods machtige evangelie te kunnen overbrengen.

Gods zegen, namens het complete team!